Whistler

Wat een dag weer vandaag. Vanmorgen rustig vertrokken en onze weg vervolgd op de Cariboo-to-Coast (de 99). De Cariboo Mountains liggen ten Westen van de Rocky Mountains. Al snel wordt het bochtenwerk. Dacht Carin gisteren al een record te rijden met hellingen van 9-10 %, het werd nog gekker. 11%, 2x 13% en vervolgens nog een keer 15%. Plus haarspeldbochten. Opperste concentratie dus, maar het ging goed. Problemen ontstaan als je het beest niet meer onder controle hebt, dus niet te hard naar beneden, want je voelt het gewicht, je staat niet snel stil. Af en toe is er ook een ‚ runaway lane’ zoals ze dat noemen. Een weg recht omhoog die je in kunt rijden als je te hard naar beneden gaat.
In no time zitten we weer in een groene omgeving, prachtig gebied. We passeren Duffey Lake waar we even stoppen. Prachtig dat smaragdgroene water, hel groen gras langs de kant en donkergroene naaldbomen. In het gebied rond Pemberton (zo’n 35 km voor Whistler) waan je je in de jaren vijftig. Houten huizen, houten kerkje heel primitief. We zien ook weer hellingen met stukken gletsjer en sneeuw. Wel lager dan in de Rockies. Ditte doezelt af en toe weg. Ze is moe. Is weer aan de pillen, want een joekel van een plek op haar been door een mug.
Begin van de middag komen we aan bij Whistler, waar in 2010 de Olympische Winterspelen zijn gehouden. Op deze plek vooral het skiën en bobsleeën. De campground is groot en zeer goed verzorgd. We hebben een beste plek. Eerst lunchen. Het brood staat nog niet op de picknicktafel of we krijgen bezoek van twee agressieve gasten: eekhoorns. Snel alles opgegeten en naar binnen gebracht. Er worden hier overigens regelmatig beren op de campground gezien, dus goed opletten. Nu laten we nooit eten slingeren buiten, de afgelopen twee weken zijn we al helemaal ' bear smart' geworden.
We zitten naast de golfcourse (een mini golfcourse, combi tussen golf en midgetgolf). Na een uur in de zon te hebben gelezen, gaan we de golfcourse op. Erg leuk op dat gras. Mooi aangelegd ook.
Er is hier overigens veel wind, dat maakt het iets koeler, maar het is zeker nog rond de 25 graden schatten we in.
Om 16.00 nemen we de buspendel naar het centrum van Whistler. Carin heeft geen zin in rijden. Met 10 minuten staan we bij de kabelbaan. We zien mountainbikers, heel veel mountainbikers. Ze gaan met de skilift met fiets en al naar boven om dan door de bossen naar beneden te crossen. Bijna beneden is ook een heel parcours aangelegd. Ze zijn helemaal ingepakt met helmen, borst en rugbeschermers, armen, benen, alles is bedekt. Van de taxichauffeur horen we later dat het parcours een paar jaar geleden is aangelegd en sindsdien is het in Whistler ook in de zomer heel druk: met mountainbikers. In de winter komt er een bulldozer die de helling weer glad maakt. In het voorjaar wordt het weer aangelegd.
Ook hier horen we weer dat het erg droog is deze zomer en dag eenderde van de beren al dood zou zijn omdat ze te weinig voedsel vinden.
Whislter is een soort wintersportdorp. Ditte kikkert er helemaal van op, want: winkels. Nieuwe winterschoenen heeft ze aangeschaft en Carin een shirt.
We eten lekker in een restaurant, nog steeds in de zon. Met de taxi terug naar de campground en nog wat spelletjes gedaan. De kaarten worden weggeblazen door de wind, dus we maken het binnen af.
Geen wandelingen of fietstochten, we zijn moe en verheugen ons op Vancouver. Als Carin het verslag schrijft van deze dag, is Ditte al bezig met het inpakken van haar koffer. Vanavond vroeg naar bed. Morgen om 7.00 uur vertrekken, want de camper moet op tijd worden ingeleverd.