Marble Canyon

Eindelijk Ditte kan uitslapen tot 9.00 uur. We gaan even langs het visitor center van Wells Gray voor internet, verslag van gisteren uploaden en even de route bekijken op drivebc.ca. Marble Canyon is de bestemming (250 km), maar staat niet op de kaart en Carin weet altijd graag waar ze naar toe rijdt, al is er een TomTom.
De weg naar Kamloops is niet echt interessant, maar daarna verandert het landschap drastisch. Gele hellingen, wat laag droog struikgewas, woestijnachtig. We volgen de Thompson River. Af en toe groene landbouwgronden, die goed vochtig gehouden worden. Hier wordt ginseng verbouwd, een bij Chinezen zeer geliefde wortel. Schijnt goede business te zijn.
Zo’n 24 km voor Cache Creek ziet Carin opeens in de bocht iets wat op een western dorpje in opbouw lijkt. Ze schiet snel het pad in. Het blijkt een handelspost die ze daar nabouwen. Heel indrukwekkend. Wordt ook gebruikt voor filmopnames en bruiloften. Eind 19e eeuw waren hier pelshandelaren actief, maar al snel sloeg de goudkoorts toe, nadat in de River Bonaparte goud werd aangetroffen. We volgen een stukje de Goldrush-route. Bij Cache Creek een korte stop bij Hat Creek Ranche, een van de ranches die eind 19e eeuw is gebouwd om handelaren en reizigers onderdak te verlenen.
Carin is inmiddels behoorlijk moe. We komen in een bijna canyonachtig gebied, maar zijn gelukkig bijna bij de campground van Marble Canyon Provincial park. Het lijkt een soort picknickplek te zijn, waar je ook mag blijven staan. Mooi aan het water, alleen picknicktafels en toiletten. Er zijn meer mensen, maar die gaan eigenlijk allemaal weg. Na anderhalf uur lezen beslist Carin om te vertrekken. Ze voelt er weinig voor om hier alleen met Ditte te overnachten. Dus rond half 5 alsnog richting Lillooet en we zijn al moe. Veel hellingen, 9-10 procent, wel prachtige omgeving. Carin is het meer dan zat. We komen nog een familie Bighorn Sheep tegen, mooi om te zien. Bij Lillooet schieten we een campground op. Niet heel bijzonder, maar er zijn meer mensen en er is electriciteit. Kan de magnetron aan… En zo waar er is wifi. We begrijpen inmiddels ook waarom we zo afmattend moe zijn (Ditte heeft bij Marble Canyon ruim een uur liggen slapen). Langs de weg zien we een electronisch bord dat aangeeft dat het 32 graden is! Pas begin van de avond koelt het af. En we zetten echt even de AC aan.