La Paz

Na het natuurschoon van de Altiplano nu een paar dagen in de wereldstad La Paz verbleven. We zitten in het historische centrum, om de hoek bij de San Francisco kathedraal. La Paz (vertaald: onze dame van de vrede) telt 900.000 inwoners. De regering zit weliswaar in La Paz, maar het is niet de hoofdstad van Bolivia, dat is Sucre (niet in ons programma).
La Paz ligt in een canyon tussen de 3.200 en 3.600 m. Nog steeds hoog dus. In het hotel moeten we een trap op, iedere keer als we boven komen lopen we te hijgen. Je aankleden: buiten adem. 's Nachts naar de wc: echt waar je moet een paar keer diep ademhalen als je weer je bed in stapt. Echt belachelijk. Hebben we eerder niet zo gehad. Maar na een uurtje op, wordt het beter hoor!
De wanden van de canyon zijn volledig bedekt met huizen, niet normaal. Sowieso weinig groen in de stad en daar waar er pleinen zijn, zijn die niet echt groot. Boven de stad bergen met sneeuw o.a. de 6.402m hoge Illimani.

Het programma van onze reis is iets omgezet vanwege een beschikbaarheid in Puno, onze volgende stop (weer in Peru). Daarom hadden we een dag langer in La Paz. Niet erg. Genoeg te doen en goed om even rust te hebben en drie nachten in eenzelfde bed te slapen!

Aankomst was zaterdagochtend vroeg, met de nachtbus uit Uyuni. De gids kwam langs met de vraag of we die middag al niet met haar op pad wilden omdat er dan meer winkels open waren. Nee dank u, we waren echt even toe aan rust. Heerlijke warme douche genomen, veel gelezen op bed, paar straatjes in de buurt om gelopen en op het San Franciscoplein geweest.
Zondag dus een halve dag op pad met de gids. Ze nam ons mee naar de lokale zondagmarkt. Heel kleurrijk natuurlijk, veel groenten, fruit en kruiden. Vooral een vrouwenaangelegenheid. Hoe hoger je kwam (de straatjes zijn behoorlijk stijl, in sommige wijken zijn trappen gemaakt), hoe minder de kwaliteit. Op diverse kleden zie je hoopjes fruit of groenten liggen. Die zijn voor een vaste prijs. Dus bijv. 5 wortels voor 2 Bolivianos. Na de markten nam Mayra ons mee in een propvolle lokale bus (ook een ervaring) helemaal naar boven, naar de rand van de canyon naar de voorstad El Alto (4.150m hoogte en ook zo’n 900.000 inwoners). Prachtig uitzicht vandaar over La Paz en de bergen. Hier ook weer over de markt gelopen (40.000 verkopers). Druk! Hier was werkelijk alles te koop. Van schroeven en moeren tot autobanden, kuikens, telefoonkaarten, tuinslangen, kleding, speelgoed, veel ‘restaurantjes’ (gebakken vis of kip). Noem het en het lag er. Ook stoffenzaken gezien. Wist je dat er 7m stof in een traditionele plooirok van een Boliviaanse zit? Dat is vooral ook bedoeld voor de kou. Een vrouw mag niet ziek worden. Wellicht is die enorme hoeveelheid stof deels de verklaring van de enorme heupen? We gingen ook richting de ‘heksen’, vrouwen die namens families een foetus van een lama offeren (verbranden op een houtvuurtje). Daar werd het een beetje creepy, kregen wat aandacht van mannen en Mayra besloot om toch maar even in een taxi te stappen. Paar honderd meter verder zijn we weer uitgestapt. Vervolgens naar de kabelbaan. La Paz kent geen metro en de wegen zijn overvol. Handige oplossing: een stelsel van kabelbanen, die elk een kleur hebben: rood, blauw, geel etc. Dus goed van elkaar te onderscheiden (niet alleen de gondels, ook de gebouwen zijn gekleurd). In de gondels kunnen circa 10 personen. Vanuit de kabelbaan heb je natuurlijk een geweldig uitzicht over de stad. Voor de bewoners is het een geliefd vervoermiddel naar werk of school. We lopen nog door de Calle Jean (koloniaal straatje) en zijn nog in het instrumentenmuseum geweest. Leuk dat je alles mocht aanraken/bespelen. Nog nooit meegemaakt. Onze gids ging er helemaal in op, voor Ditte was het een beetje 'te'. Na een lekkere lunch alleen maar gelezen, uitgerust.

Maandag naar de Maanvallei (Valle de la Luna) geweest. Klopt, die heb je hier ook (en in San Pedro de Atacama in Chili voor de trouwe lezers onder jullie). Z’n 10km verderop en 400m lager gelegen dan het centrum waar wij zitten. Vreemde door erosie gevormde rotsformaties, woestijnachtig, zandsteenformaties en wat cactussen. Het was er rustig. De wandeling van 45 minuten deden wij natuurlijk in 30 minuten. Heen hadden we een taxi. Die wilden we laten wachten, maar de chauffeur ging daar niet in mee. Ditte had gelezen dat er bij de Maanvallei geen internet was (dus je kunt geen Uber bestellen) en weinig tot geen taxi’s. Ja hoe kom je dan terug? Carin zag het niet zo somber in. Er stonden twee toeristen bij een afdakje. Carin er op af. Wachten jullie hier op een bus die je terugbrengt naar het centrum? Yep. Dus wij ook mee in de oude gele Dodge-bus tussen de lokalen. Voor slechts 5 Bolivianos (de heenreis per taxi was 40 Bolivianos). Het kapje van Ditte’s fototoestel ligt overigens tussen een van de spelonken van de Maanvallei. Ze dacht het nog te kunnen pakken, maar dat vond Carin echt niet goed. Hoe kom je daar in hemelsnaam weer uit? No way!
’s Avonds lekker in het hotel gegeten. Ze hebben hier heerlijke kippensoep. Het recept is ongeveer zo: kippenbouillon, 1 groot stuk kippenvlees (200 gram?), 1 aardappel, 2 halve eieren, handje rijst, paar stukjes wortel. Lekker hoor en goed voor je vochtgehalte.
Voor het eerst een paar spatters regen gehad vandaag, maar mocht geen naam hebben. We hebben vandaag zelfs maar 1 jas of trui aan gehad. Carin deed zelfs haar thermohemd uit. Een unicum in de afgelopen week! Maar vanavond in het restaurant zat iedereen weer met zijn jas of fleecetrui aan. Het is hier winter, maar een verwarming kennen ze niet.
Morgenochtend gaan we nog naar de Cementario (begraafplaats). Dat schijnt echt een bezienswaardigheid te zijn. Net als in veel andere Zuid-Amerikaanse landen worden de Bolivianen eerst begraven in een kist. Na 10 jaar worden de overblijfselen opgegraven en alsnog gecremeerd. De urnen worden met dierbare spullen in een muur achter glas gezet.
Het aantal deurtjes is zo hoog, dat het net grote gebouwen lijken. We kwamen er met de kabelbaan al overheen, maar waren te laat om uit te stappen.
Morgenmiddag (dinsdag) met de bus naar Puno (Bolivia uit, Peru in).

Dank trouwens voor jullie reacties. Vinden wij ook weer leuk om te lezen!