Cusco-Urubamba-Ollantaytambo

Aangekomen in Cusco na een busreis van 7 uur is Ditte echt niet lekker. Ze lijkt ook koorts te hebben en enorme buikpijn. Ze kan echt niet mee avondeten en omdat we de stad nog niet bij daglicht hebben gezien, besluit Carin tot een diner op de kamer met een banaan, appel, energy bar en een snickers. Het moet maar een keer.
Hoewel Cusco nog altijd op 3.300 m ligt merken we dat het aanzienlijk minder koud is hier. Was in Puno eigenlijk ook al merkbaar. Het thermo-ondergoed kan uit! De dubbele jassen ook.

Cusco is de oude Inca hoofdstad tot de Spanjaarden er rond 1534 binnentrokken. Ze braken veel Inca-gebouwen af en gebruikten de stenen voor hun eigen huizen en gebouwen. Het is een leuke stad. We zitten in de kunstenaarswijk San Blas. Heel rustig, heel smalle straatjes met kinderkopjes. Kan net aan één auto doorheen. Het ligt aanzienlijk hoger dan het centrum en het centrale plein.
De volgende ochtend maken we een rustige wandeling door de stad. Van plein naar plein. Steeds even zitten voor Ditte. Carin gaat even alleen naar de markt, terwijl Ditte in een parkje blijft lezen. In de middag gaat Ditte weer naar bed. Carin pakt een bankje op het Plaza San Blas, vlakbij het hotel, en gaat daar lekker zitten lezen. Er is zowaar een optreden van vier heren met traditionele instrumenten.
Om 18.00 uur krijgt Carin in het hotel de briefing voor de Inca-trail, die we over twee dagen gaan lopen. Inmiddels is ook het Nederlandse echtpaar met dochter in ons hotel aangekomen. We hadden ze ontmoet in Puno. Carin krijgt de treintickets en neemt alle info in zich op.
Ditte heeft een lekker restaurant dichtbij gevonden waar we heerlijk eten. Ditte alleen een nagerecht. Carin lekkere soep en een salade. En een pico sour, goh wat is dat toch lekker! Pico is een Peruaanse likeur, met limoensap en geklopt eiwit.

De volgende ochtend regelt Ditte (nog steeds veel buikpijn) een Uber voor de rit naar Urubamba. We besluiten rechstreeks te gaan, geen stops. Dan kan Ditte daar weer naar bed. De chauffeur haalt ons op en stopt na 50 m. Spreekt geen woord Engels, wij geen woord Spaans. Duidelijk is wel dat hij de Uber prijs te laag vindt. Hij wil het cancellen, maar wij kunnen dat niet, want geen internet. Hij rijdt door en stopt weer bij een mevrouw. Vraagt of zij Engels spreekt. YES! We kunnen hem duidelijk maken dat we de rit niet kunnen annuleren. Hij rijdt door. Carin hoort hem bellen met een collega. Het gaat nog steeds over de ritprijs. Hij stopt net buiten Cusco en zegt dat het 80 Soles (20 euro) kost, maar Uber geeft hem 47 Soles. Ja, dat kunnen wij niet helpen, dan moet hij de rit niet accepteren! Op een gegeven moment geven we hem maar de 80 Soles, we willen gewoon door, maar we zijn woest op de man. Carin krijgt het voor elkaar dat de chauffeur meegaat naar de balie van het hotel. Ditte wil het woord voeren. De dame van de receptie fungeert als tolk. Hij krijgt nu nl. dubbel betaald. En 47 Soles via Uber (wordt afgeschreven van credit card Ditte) en de 80 Soles van ons. Uiteindelijk geeft hij 40 Soles terug. Carin zegt tegen Ditte dat we ons verlies maar moeten nemen. Je kunt gelijk hebben, maar niet altijd krijgen. Ditte stuurt Uber gelijk een klacht. En zo waar: we krijgen een tegoedbon van 40 Soles! Goed geregeld Ditte. De rit was trouwens wel mooi. We zijn nu in de Heilige Vallei. In deze vallei zijn de Inca’s neergestreken vanwege het goede klimaat, de goede grond en ze konden zich er goed verdedigen. De natuur is prachtig. We zien ook veel landbouw.

Het hotel is ook prachtig, zo mooi hebben we het nog niet gehad. Het lijkt overigens wel of we de enige gasten zijn en we zien heel veel personeel. Fantastische tuin met bloemen en lekkere stoelen. Ditte gaat op bed liggen. De lunch gebruiken we in het restaurant tijdens een klein regenbuitje. Onze eerste bui in al die weken. Een beetje miezer op de eerste dag in Lima niet meegeteld (maar in Lima is het 9 maanden per jaar mistig/miezerig vanwege de golfstroom). De zon komt niet meer terug. Weinig spannende dag verder. ’s Avonds aan de overkant een lichte maaltijd gebruikt. Carin wilde er wel even tussenuit.

De volgende ochtend op tijd op, want om 8.00 uur moeten we de taxi nemen naar ons volgende adres in Ollantaytambo, verderop in de Heilige Vallei. Een eenvoudig hotel. Om 9.00 uur worden we opgehaald voor onze paardrijtoer. Nou dat was een avontuur. Carin had al opgezocht op Google ‘primera vez cabello’ (we rijden voor het eerst paard) en dat we geen Spaans spraken en de dame geen Engels was ook snel duidelijk. Enfin wij hijsen ons in het zadel en natuurlijk gaan onze paarden na 50m gras eten aan de kant. Het pad bij ons hotel is mooi breed en loopt maar iets omhoog, maar natuurlijk blijft dat niet zo. Mijn hemel. We gingen behoorlijk stijl omhoog, smalle paadjes, afgronden direct naast ons dat wil je niet weten. Carin had het niet meer. Gelukkig nam de dame het touw van Carin’s paard in de hand, maar Ditte reed al die tijd los. Er kwam een man bij (volgens ons had ze hulptroepen opgetrommeld voor deze Nederlandse dames). Het was prachtig hoor, maar doodeng. Op een gegeven moment gaf ze aan dat we van de paarden af moesten en een smal pad naar beneden moesten aflopen. Ook best stijl en Ditte had gewoon haar All Stars aan. Zo niet handig! Op een gegeven moment lopen die paarden in haar nek te hijgen, die gaan sneller naar beneden dan wij. Enfin eenmaal beneden begrijpen we dat we nu op dit brede pad blijven en weer richting hotel gaan. Het was overigens wel een prachtige rit, de natuur is erg mooi, maar het kostte ons wel een jaar van ons leven.

In de middag in Ollantaytambo geluncht, Ditte weer naar bed, en Carin weer het dorpje in. Het is er prachtig. Op de stijle hellingen diverse terassen en een Incafort. Delen van Ollantaytambo zijn bijna onveranderd sinds de Incatijd. Gekeken waar het treinstation is waar we morgenvroeg tegen 7.00 uur moeten zijn voor onze laatste etappe: Machu Picchu. Het blijft nog even spannend of Ditte de Inca-trail gaat lopen. We weten inmiddels dat we met 9 personen zijn, allemaal Nederlanders. Twee jongeren van 20 en 21 en de anderen zijn 60-65 jaar. Tot het volgende verslag!