Zondag 17 juli, Plettenberg Bay

Vandaag korte rit van 1,5 uur. Via Knysna (spreek uit neizna) vandaag naar Plettenberg Bay gereden. In Knysna even naar de Waterfront geweest (Knysna Quays lijkt op V&A Waterfront Kaapstad), maar was nog weinig te beleven om half 11 in de ochtend en koud. Dan ga je niet voor je lol langs winkeltjes op de boulevard lopen. Naar Leisure Island gereden om een goede blik te kunnen werpen op de Knysna Heads, twee tegenover elkaar liggende rotsen waar tussen de lagune uitkomt in de Indische ocean. Eerlijk gezegd: we waren niet echt onder de indruk… Wel mooie wetlands langs de lagune. Door naar Plettenberg Bay, werkelijk een prachtige baai met Lookout Beach en Keursboomlagune en Keursboom Beach. In de ‘Plet’ komen in de zomer veel mensen uit Johannesburg. Je kunt er vrij veilig in de oceaan zwemmen. Veel mooie huizen gezien. Toen we aankwamen nog donkere wolken, maar in het binnenland zagen we een klein stuk blauw. Geluncht bij het Lookout Restaurant, geweldig uitzicht over de rollende golven en het strand. We bestelden een grote fish platter, maar dat bleek allemaal frituur te zijn. Jesses. We hebben het eigenlijk allemaal laten staan en het stond zo waar niet op de rekening. Om een uurtje of twee brak de zon een beetje door. Dus lekkere middag gehad (let wel dat is dan nog maar 2,5-3 uur zon, want dan gaat de zon al fors lager, om 17.45 onder). We waren al snel op onze nieuwe stek: boshuisje op palen (Moon Shine on whisky creek). Koffers omhoog sjouwen. Klein, maar knus. Alle watervoorziening is van opgevangen regenwater, dus ons is gevraagd zuinig te zijn met water. Ook geen ontbijt, dus melk en cornflakes ingeslagen. Lekker makkelijk morgenochtend. In de middag naar Tenikwa Wildlife Awareness Centre. Daar hebben we een prive rondleiding gehad langs de katachtigen van Afrika. Van de wilde kat t/m de cheetah, luipaard, leeuw. We hebben dus in (ja in!) het verblijf van de twee cheetahs gestaan. Ze stonden echt 2 meter van ons af en liepen rustig rond. Er was op dat moment wel een tweede gids bij als back up mocht er iets gebeuren. De dieren waren erg op hun gemak met mensen, die ook geen natuurlijk doelwit zijn. Wel kleine kinderen, die zien ze aan voor kleine antilopes. Dus kinderen laten ze niet toe in het verblijf.
Toen we bij de Serval katten waren (soort kleine cheetahs), moest Ditte even het hek vasthouden en ontsnapte er een vrouwtje. Werd een tweede gids bij geroepen en samen hebben ze d’r gevangen en wij stonden er tussen. Sterker: ze joegen ‘m op richting Ditte die de kooi moest open houden. Toen we in het verblijf waren van de mannetjes, liepen ze echt langs onze benen en Ditte werd ‘gespraid’ (lees: op haar broek gepiest), het mannetje moest even territorium aangeven. Macho! Het was interessant om alle uitleg te krijgen en de verschillen tussen de katachtigen te ontdekken. Ook de caracal gezien. We zagen bij Stanford langs de weg regelmatig borden dat je moest opletten voor overstekende caracals. Bij Tenikwa hebben ze ook een klein dierenhospitaal waar ze gewonde dieren oplappen. Daar mag je niet bij, want ze willen de dieren zo min mogelijk contact laten hebben met mensen, omdat ze straks weer los gelaten worden in het wild.
Toen we weg gingen was het al tegen half 5, de zon stond al steeds lager en dan is het licht hier echt zo ontzettend mooi. We besloten terug te rijden en bij Emily Moon te gaan eten. Dat is een onwijs goed restaurant hier in de omgeving met speciale ambiance. Dat was het zeker, alleen was het gesloten, dus geboekt voor morgenavond. Vervolgens naar Keurboomstrand gereden om te eten bij Enrico, die ook goed bekend staat. Was lekker. En we hadden even internet, want in ons boshuis is dat natuurlijk niet aanwezig. Dus even een kort bericht naar (o)ma dat alles goed gaat. En alvast een felicitatie naar Edwin, die morgen jarig is! Ook bericht gestuurd naar Pieter, met wie we morgen om 10.00 uur een afspraak hebben om een bezoek te brengen aan Kurland. Kurland is een township hier vlakbij dat ‘geadopteerd’ is door Madiba Travel, het reisbureau waar we bij geboekt hebben. Ze hebben een stichting opgericht en Pieter is de lokale man die ervoor zorgt dat het geld goed terecht komt. Volgens Paul (die van Gordons Bay, ons 2e verblijf) schijnt hij een afspraak weleens te vergeten dus een bericht leek ons geen overbodige luxe.
Bij terugkomst besluiten we de houtkachel niet aan te maken, want het is een kleine ruimte en het ruikt er al naar de kachel. Dus Ditte onder het dekbed en Carin op de bank onder twee dekens en gekaart. Geloof me dan is het echt moed verzamelen om de koude badkamer in te gaan.
En dank voor jullie reacties! Vinden wij ook leuk om te lezen.