Maandag 18 juli, Kurland Village e.a.

Prachitge dag, blauwe hemel, graad of 20 (?). Om 10.00 uur sharp reden we het terrein op van het bezinestation bij Kurland Village (township) en Pieter idem. Gevonden dus! Bij hem ingestapt. Hij is geen gids, maar deed gewoon wat hij alle dagen doet: rondrijden in de township Kurland. Hij stopt overal, schudt handen, lost problemen op, deelde kip uit (vandaag Mandeladay, en iedereen doet dan 67 minuten werk – zijn leeftijd toen hij vrij kwam?- en dat moet natuurlijk afgesloten worden met eten). Hij geeft jongens twee sigaretten en in ruil daarvoor ruimen ze het afval op rond het sportterrein. Hij geeft iemand 200 rand om extra groenten te kopen voor de maaltijd voor de vrijwilligers.
Er wonen 5.500 mensen in Kurland, werkloosheid 67%. Maar we moesten er vooral positief naar kijken zo drukte Pieter ons op het hart. De mensen zijn blij en vrolijk en het gaat hier beter dan een paar jaar geleden.
Door de rugby heeft hij Marc van Madiba Travel (ons reisbureau) ontmoet. Die verbleef bij hem ivm wereldkampioenschap rugby in Zuid Afrika. ‘ Bij hem’ betekent in de estate waar hij beheerder van is en waar hij ook woont. Zijn we na afloop ook geweest. Het wordt vooral verhuurd aan buitenlanders, bijv. voor meetings, huwelijksvoltrekkingen en als filmlokatie. Niet te geloven wat een landgoed en wat een contrast met de township.
Pieter werkt ongeveer 5-6 uur per dag in de township en even zovele uren op het landgoed. Het begon met de behoefte aan een rugbyveld, want Pieter was begonnen met rugby in de township en met voetbal. Dus Marc besloot geld te steken in een rugbyveld en clubhuis onder voorwaarde dat Pieter erbij betrokken zou zijn. Nu sporten honderden mensen uit de township, ook voetbal en korfbal sinds kort. En Pieter is een fish club begonnen om de werkloze vissers aan een dagbesteding te helpen. De women-on-the-move (naaisters die samenwerken) maken tassen voor de vissers. In ruil daarvoor helpt Pieter ze met de elektriciteit. Ook is er een Food-for-waste project. Je levert plastic in voor voedsel. Maar ook is er recycling van oude kleding. Wat je inlevert wordt gewogen en het aantal gram bepaalt het aantal Rand dat je ervoor terugkrijgt. Voor die waarde kun je zelf spullen uitzoeken. Pieter koopt bijvoorbeeld ook schoolkleding voor de kinderen, maar ze krijgen het niet zo maar. Moeten er bijv. wel voor werken. Hij heeft ook een tuinproject opgezet, achter veel huisjes een kleine moestuin. Ook is er inmiddels een soupkitchen waar kinderen, die niet naar school gaan, een maaltijd krijgen. En opruimen van vuil is een groot aandachtspunt.
Pieter besteedt niet alleen geld van de stichting, maar ook een deel van zijn eigen salaris. Zo heeft hij zijn zorgverzekering opgezegd, om het geld aan mensen in nood in Kurland te kunnen besteden. Iemand bijv. met een gebitsprobleem dat echt moet worden verholpen. Betaalt hij zelf. Tegelijkertijd moeten ze ook begrijpen dat ‘ de koek een keer op is’ en hij niet kan blijven uitdelen. Ze krijgen dan ook regelmatig nul op request. Een aannemer was bezig met het bouwen van een activiteitencentrum, waar kids ook kunnen spelen. De aannemer zoekt zeil om de gevel bovenaan dicht te kunnen maken. Heeft Pieter dan weer ergens liggen, dus woensdag gaan ze dat even doen. Ook wil hij een paar tafeltennistafels voor de kinderen gaan regelen.
We bezochten twee creches waar vrouwen 40-60 kinderen opvangen. Soms doen ze dat in hun eigen huis. De tweede creche was er vooral op gericht om de kinderen basiskennis bij te brengen (5-6 jarigen) zodat ze een goede start hebben op primary school (basisschool). Denk aan de kleuren, delen van je lichaam, de vormen, maanden van het jaar etc. Ze lieten ons allemaal trots hun tekening van de vormen zien waar ze nu mee bezig zijn (hart, ovaal en nog eentje). Toen Pieter kwam aanrijden riepen ze allemaal ‘ opa, opa’ . Zo noemen ze hem. Hij is overigens een jaar of 45 schatten we. Mensen in de township noemen hem coach of captain. Uiteraard is er veel voor ons gezongen. Ook het Zuid-Afrikaanse volkslied. Prachtig (denk aan de film Out of Afrika!). Een paar kinderen konden niet van Ditte’s lange blonde haren afblijven. Prachtig vonden ze dat. Pieter nam ons ook nog mee naar een ‘ kroeg’ waar we iets gedronken hebben. Hij krijgt veel respect van de mensen. Iedereen kent hem, dat was wel duidelijk. Praatje hier, praatje daar. En veel over rugby. Want ze schijnen inmiddels behoorlijk hoog te spelen en worden mogelijk kampioen. Pieter is coach/trainer. Trainen doen ze 3x per week. Afgelopen zaterdag hebben ze met hele grote cijfers gewonnen van Port Elisabeth. Ook de uitwedstrijden financiert hij. Dat is zo 5.000 rand (300 euro). Zaterdag uit in Mosselbaai. Een van de jongens uit de townships is inmiddels professioneel rugbyspeler en vier zitten in de provinciale selectie. Kan nog uren doorgaan, maar goed , dit geeft een beeld.
Daarna, ja het is wel een tegenstelling, geweldige late lunch gehad in de wijngaarden van Bramon Wine Estate. God-de-lijk. En vervolgens naar de Birds of Eden geweest, een soort vogelpark, prachtige vogels. Was een tip van overbuurvrouw Paula.
In de avond maakten we ons op voor ons diner bij Emily Moon, alom geroemd. Viel ons een beetje tegen, maar we hadden ook zo verrukkelijk geluncht in de middag…
Morgen trekken we weer door op weg naar onze eerste safari: Addo Elephant Park.