maandag 12/8 Expeditie Lembongan

Vanmorgen kreeg Ditte van mama ontbijt op bed, op het daybed onder onze kamer wel te verstaan. Vervolgens hebben we handdoeken en fototoestel gepakt en bij de receptie onze fietsen gevraagd voor onze verkenning van het eiland Lembongan waar we nu al 2 dagen zitten. Mountainbikes, dat bleek maar goed ook. Wegen zijn hier geasfalteerd, maar vol gaten. Smalle wegen wel te verstaan, ter breedte van een personenwagen. Di hebben we trouwens niet gezien, alleen een paar smalle kleine busjes. Ontzettend leuk om door het lokale leven te fietsen. Kleine warungs, schoolkinderen die naar huis lopen. Veel scooters. Eerst naar Dream Beach gefietst. Ditte is daar bij Cafe Pandan gaan lezen, Carin nog even naar Devil’s Tear doorgefietst. Onverhard, een plateau, naar rotsen waarop enorme golven kapot sloegen. Bij Cafe Pandan geprobeerd internet te krijgen, want we moeten onze chauffeur zien te bereiken die ons dinsdag ophaalt in de haven. Hij weet nog niet hoe laat. Chauffeur hebben we via Monique (oud-collega) die net voor ons naar Bali is geweest met haar gezin. Mr. Karja hebben we via Ditte’s mail een bericht kunnen sturen. Onze tocht vervolgt door het dorp Lembongan, langs de kust (zeewier kwekerijen) en de hangbrug over naar Nusa Ceningan., een ander klein eilandje. Daar nog een stukje doorgefietst tot Warung Sea Breeze. Het duurde allemaal ven, maar wel lekker geluncht. Ondertussen landde er een helikopter op een kleine stukje strand (er zijn hier uberhaupt maar kleine stukjes strand). Uit alle hoeken en gaten kwamen ons bewoners op scooters tegemoet, allemaal wilden ze naar de helikopter! Erg grappig, wat een opwinding. Hier en daar zagen we borden voor Tsunami staan. Moeten nog uitvogelen wat ze betekenen. Weer terug de brug over en onze route op Lembongan vervolgd. We moesten weer een keer ‘ de bult’ over om weer aan onze kant van het eiland te komen. Af en toe even afgestapt, dat kon niet anders. Te stijl voor de meisjes. We zijn trouwens geen andere fietsers tegen gekomen. Wel toeristen op scooters. Konden de weg uiteindelijk goed vinden, zoveel wegen lopen er hier niet. De plattegrond van de twee eilanden bij elkaar staat op een half A-tje.
Kwamen onderweg vijf schoolmeisjes tegen, waarvan eentje zo blank als maar zijn kan met licht blonde vlechtjes. Dus even afgestapt. Ze gaven ons één voor één ’n hand en stelden zich voor. Wij uiteraard ook. Ze kwamen net uit school. Het ‘ witte’ meisje kwam uit Perth en woont hier. Hier trouwens ook Australische toeristen. Helaas mochten we geen foto van de jongedames maken.

Bij terugkomst was het al half vier, dus nog even van de namiddag zon genoten. Uiteraard met onze cocktail en zak chips. Het is hier trouwens niet erg zonnig, veel bewolking. Einde dag wel zon. Nog een keer de bananenboot genomen. Zaten er maar samen op! Hoge golven, want overgang van vloed naar eb. Daarna lekker onze haren gewassen, want die waren tot touw geworden van het zoute water dezer dagen. Was ook vreemd dat we met fietsen weer even schoenen/slippers aan hadden, want je doet hier alles op je blote voeten. Ook als je gaat eten etc. Vanavond zijn we naar de buren aan de andere kant gelopen voor het diner, over het strand mét onze zaklamp om bij te schijnen. Pikkedonker na zonsondergang. Soms liggen er stenen en dat is niet fijn. In dit restaurant bleek internet te werken dus hebben we het verslag van zondag er nog even op kunnen zetten. Hoop dat jullie dat hebben kunnen lezen (Onder-water-wereld). Foto’s erbij zetten lukte niet. Dankzij internet aldaar kon Ditte ook nog even kijken naar de app van GTST ‘ Springlevend’, dus ze is weer helemaal bij.
En zo is er weer een dag voorbij. Morgen (dinsdag) weer terug naar Bali.