Mist
Door: Carin
Blijf op de hoogte en volg Carin
23 Augustus 2014 | Canada, Tofino
Tofino is in de wolken. Van de Grote Oceaan komt de mist in slierten binnen. Ook in onze straat, Peterson Drive. Volgens de Duitser die hier ook logeert is het meestal rond de middag opgeklaard. Carin haalt bij de bakker lekkere broodjes. Lekker met verse aardbeien. Ditte mag tot 11.00 uur in bed blijven liggen. Heerlijk vindt ze dat.
Rond het middaguur stappen we in de auto. Eerst stop is het visitor center. Wil je hier het Pacific Rim National Parc in dan moet je wel een permit hebben. Die is snel gekocht. We rijden een km of 25 naar de Nuu-chah-nulth Trail. Onze eerste wandeling. Start bij South Beach, door het regenwoud, komt uit op Florencia Bay. Prachtige route, maar fris, we hebben onze truien aan. Ongelofelijk hoe groen alles is. En overal groeit wat. Zelfs bomen komen uit bomen. Op stammen varens, mos. Er valt hier in november-april circa 3 m regen. In de zomer hangt de temperatuur rond de 15 graden, in januari zo’n 5 graden. Sneeuwen doet het er niet. Wel veel harde wind tot 130 km per uur. Er wordt gewaarschuwd voor cougars (soort puma's) en wolven op dit traject. Het jaagt Ditte af en toe de stuipen op het lijf. 2x 2,5 km, doe je dan toch langer over dan gedacht. Ruim 1,5 uur later zijn we pas terug en genieten op het terras van het visitor center van een lekkere lunch. Het zonnetje schijnt waterig, de trui kan uit.
We rijden terug richting Tofino en stoppen bij de Rain Forest Trail. Verschilt qua natuur niet veel van de eerste trail die we lopen. Wel veel korter. Met de auto rijden we verder naar Long Beach, waar hoge golven moeten zijn en veel surfers. Ze zijn er wel, maar vaag in de mist. Ook mooi overigens om te zien.
Langs de weg zien we steeds waarschuwingsborden voor Tsunami en welke richting op te gaan in geval dat. In de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft een Tsunami gewoed die een deel van Port Alberni heeft vernield.
Carin heeft verder de Schooner Cove Trail uitgekozen. Heel mooi en komt uit op een prachtig strand met bijna strak blauwe lucht. Aan het strand ook een dorp waar Indianen wonen. Het is dan al einde middag. Levert mooie plaatjes op. Je ziet in de verte de mist het land op komen.
We besluiten rechtstreeks te gaan naar het restaurant waar we willen eten en daarna naar ‚ huis’ . Ditte valt op bed en komt er niet meer vanaf.
Inmiddels is geregeld dat de auto een dag eerder ingeleverd kan worden en de ferry van Swartz Bay naar Vancouver is ook verzet.
Gisteravond overigens veel plezier gehad. Nederlandse tijd 8.00 uur in de morgen oma via FaceTime gebeld. De eerste keer nam ze niet op, ging wel over. We zagen als voor ons dat oma door de kamer liep te stieren op zoek naar ‚ dat ding’ de iPad. En zo ging het ook. Slaperig verscheen ze in beeld, met Nicolette. Ha ha. Erg veel lol gehad en was goed haar even te zien!
Rond het middaguur stappen we in de auto. Eerst stop is het visitor center. Wil je hier het Pacific Rim National Parc in dan moet je wel een permit hebben. Die is snel gekocht. We rijden een km of 25 naar de Nuu-chah-nulth Trail. Onze eerste wandeling. Start bij South Beach, door het regenwoud, komt uit op Florencia Bay. Prachtige route, maar fris, we hebben onze truien aan. Ongelofelijk hoe groen alles is. En overal groeit wat. Zelfs bomen komen uit bomen. Op stammen varens, mos. Er valt hier in november-april circa 3 m regen. In de zomer hangt de temperatuur rond de 15 graden, in januari zo’n 5 graden. Sneeuwen doet het er niet. Wel veel harde wind tot 130 km per uur. Er wordt gewaarschuwd voor cougars (soort puma's) en wolven op dit traject. Het jaagt Ditte af en toe de stuipen op het lijf. 2x 2,5 km, doe je dan toch langer over dan gedacht. Ruim 1,5 uur later zijn we pas terug en genieten op het terras van het visitor center van een lekkere lunch. Het zonnetje schijnt waterig, de trui kan uit.
We rijden terug richting Tofino en stoppen bij de Rain Forest Trail. Verschilt qua natuur niet veel van de eerste trail die we lopen. Wel veel korter. Met de auto rijden we verder naar Long Beach, waar hoge golven moeten zijn en veel surfers. Ze zijn er wel, maar vaag in de mist. Ook mooi overigens om te zien.
Langs de weg zien we steeds waarschuwingsborden voor Tsunami en welke richting op te gaan in geval dat. In de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft een Tsunami gewoed die een deel van Port Alberni heeft vernield.
Carin heeft verder de Schooner Cove Trail uitgekozen. Heel mooi en komt uit op een prachtig strand met bijna strak blauwe lucht. Aan het strand ook een dorp waar Indianen wonen. Het is dan al einde middag. Levert mooie plaatjes op. Je ziet in de verte de mist het land op komen.
We besluiten rechtstreeks te gaan naar het restaurant waar we willen eten en daarna naar ‚ huis’ . Ditte valt op bed en komt er niet meer vanaf.
Inmiddels is geregeld dat de auto een dag eerder ingeleverd kan worden en de ferry van Swartz Bay naar Vancouver is ook verzet.
Gisteravond overigens veel plezier gehad. Nederlandse tijd 8.00 uur in de morgen oma via FaceTime gebeld. De eerste keer nam ze niet op, ging wel over. We zagen als voor ons dat oma door de kamer liep te stieren op zoek naar ‚ dat ding’ de iPad. En zo ging het ook. Slaperig verscheen ze in beeld, met Nicolette. Ha ha. Erg veel lol gehad en was goed haar even te zien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
