31 juli Krugerpark

We worden al om 5.15 uur wakker van de mensen die op safari gaan. Gelukkig valt Ditte nog in slaap. Vroeg opstaan, al om 7.30 aan ontbijt. David adviseert ons vroeg naar Kruger te gaan. Is maar 20 minuten rijden. Kruger is 3 miljoen hectare groot en er huizen 147 diersoorten. We kopen een plattegrond met afbeelding van de dieren. Dan weten we ook een beetje wat we zien (en al gezien hebben in andere parken). We volgen de S-28, off road en zien uiteraard weer veel impala’s, kudu’s, een enkele olifant, paar giraffen, een neushoorn, gnoes. Als we weer op de hoofdweg komen is het daar een drukte van jewelste. Dat betekent een van de big five is gespot. Het blijken twee leeuwen te zijn. Ze liggen langs de oever. We zien ze op grote afstand. Check. We missen nu alleen het luipaard nog. Met dat we op de hoofdweg komen, merken we dat getikkel aan de auto. Als we een aantal blikken achter ons aan slepen. Alleen bij lage snelheid. De Nederlanders, die toevallig achter ons zitten, wijzen ons erop. Ja, we horen het zelf ook. We zitten dichtbij Lower Sanie, een van de camps in Kruger. Daar willen we al naar toe en nu helemaal. Wat te doen? Carin kijkt onder de auto. Er hangt niks los, lekt ook geen olie. Toch maar even bellen met het verhuurbedrijf. Doorschakel, doorschakel. We worden terug gebeld is de boodschap. We drinken wat en de tijd tikt voort. Voor de zekerheid belt Carin ook met Paul van Madiba Travel. Omdat geen olie lekt en we niks geraakt hebben (gat in de weg of zo), adviseert hij gewoon verder te rijden in afwachting van wat het verhuurbedrijf wil. Maar niet te ver weg, want dan kan Francois van de lodge ons eventueel nog komen oppikken bij pech. Vanuit het terras van Lower Sabie overigens een prachtig uitzicht over een bijna droge rivier (want winter en dat is hier het droge seizoen. Behalve dat noodweer van een week geleden dan.). Veel vogels. We zien krokodillen en nijlpaarden in en langs de rivier. Maar ook een dood nijlpaard dat besprongen wordt door gieren. Luguber. We rijden verder met de auto en zo waar, het getikkel is weg. Steentje in de velg geweest misschien dat bij langzaam rijden van boven naar beneden valt en in de velg blijft bij snelheid? We maken nog een prachtige tocht naar Skukuza, een ander kamp maar aan de westkant van Kruger. Hier blijken ze wifi te hebben! We laten oma via de familieapp even weten dat alles goed gaat. We besluiten hier morgen op weg naar Sabi Sand even onze verslagen te uploaden. We weten dat we in Sabi Sand ook geen wifi zullen hebben. Na de lunch in Skukuza gaan we verder. Ook weer off road via de S114 en de S21 naar de hoofdweg bij Lower Sabie. De tijd begint te dringen, want al 15.00 uur en om 17.30 gaat het park dicht. Nog heel wat km’s te gaan. Carin berekent wat dat voor de snelheid betekent en wordt er wat zenuwachtig van. We zien amper auto’s of dieren en de zon zakt zichtbaar. En dan opeens: giraffen. Vlak langs de weg. En verderop zien we 5 joekels van buffels de weg naderen. We stoppen en zetten de motor uit. Ze komen bij de weg en de voorste staat roerloos stil en kijkt ons lange tijd aan. Vertrouwt het kennelijk niet en draait om, zijn maten met hem. Ze blijven langs de kant van de weg grazen. Machtig gezicht. Behoorlijk indrukwekkend ook als zo’n buffel je kritisch bekijkt, al zit je in de auto. En moederziel alleen overigens, want geen auto te bekennen. Weer op de hoofdweg hebben we nog een uur om de laatste 45 km af te leggen. Dat lijkt ruim, maar de max. snelheid hier is 50 km/uur, dus het wordt allemaal krap. Stiekem rijden we wat sneller. Krijgen nog bavianen en apen op de weg. Verderop stopt een auto. Wij dus ook. Denken dat ze naar de oever kijken en een leeuw zien. Opeens zie we een giraf, vlak naast onze auto. We schrikken ons rot, daar keken ze dus naar. Om 17.29 passeren we de gate. Er wordt zoals gebruikelijk in je achterbak gekeken. En goed ook, want de bodem halen ze er ook uit om te kijken of daar niets onder verborgen ligt. De telefoon gaat. David belt om te vragen of alles goed met ons is. Het wordt al donker en de meisjes zijn nog niet terug in de lodge. Hij was gewaarschuwd door Paul/Francois dat wij mogelijk auto problemen hadden. Wat een lieverd. We stellen hem gerust, zijn over half uur ‘thuis’ . Toch 10 uur weg geweest, waarvan zeker 8 uur gereden, zo’n 175-200 km afgelegd denken we. Vanavond weer lekker diner aan de lange tafel. We spreken gezellig met de Fransen en Australiers die naast ons zitten. Een lange dag. Tegen 21.00 uur onze kamer. Ditte gaat gelijk slapen.