Maandag 25 juli naar Balito (boven Durban)

Deze dag zal ons nog lang heugen. De regen van zondagmiddag is nog altijd niet gestopt. Onze reisgids meldt een reistijd van 6,5 uur, veruit de langste van alle reisdagen. We vertrekken tegen 8.00 uur want moeten op King Shasa Airport bij Durban ook onze auto nog omruilen aan het eind van de reis. TomTom aan. Die zegt 7.15 uur rijden. Oeff. Regen, regen, regen. Water op de weg. In de buurt van Mount Frere: sneeuw! Nee, wij geloofden het ook niet, maar het was toch echt zo. Een a twee centimeter, op de daken, op het land. Een tiental km verderop, echt meer sneeuw, zeker 3-4 cm. Weer later: natte sneeuw. Ook natte sneeuw op de weg. Niet chil. En steeds in de wolken rijden, weinig tot slecht zicht. We rijden nog wel aardig op schema. Zien overigens de eerste 1,5 uur al 4 ongelukken. Auto’s in de berm etc. Politie, sleepauto’s erbij. Willen rond 13.00 uur wat eten bij een benzinestation. Helaas, stroom uitgevallen. Na 20 minuten vertrekken we maar. Op naar de volgende grotere plaats: Port Shepstone 180 km verderop. In de auto lunch met foodbars, water en een zak dorito’s. Bij Port Shepstone een ‘ lunch’ bij de KFC. Dan nog maar 125 km naar Durban. We zagen onszelf wel einde middag op de eindbestemming zijn. Erger kon het niet worden. Wel dus. De regen werd een hoosbui die nooit meer stopte. Veel, heel veel water op de weg (N2, dat is de rijksweg). Een km of 50 voor Durban zagen we al dat riviertjes buiten de oevers traden, dat het water van de hellingen liep. Af en toe aquaplanning, doodeng. Op een km of 30 voor Durban deden we 1,5 uur over 8 km. Snelweg was ondergelopen, verderop liep de binnenberm (7-8m breed) over en zowel onze stroken als die van de tegeliggers liepen deels onder water. Weer verderop was de modder van de helling gekomen de snelweg op. Dikke files. Ook ongelukken natuurlijk. En we zagen onze tank op 2 streepjes staan. Hmm. Toch even van de snelweg af naar de dichtstbijzijnde pomp. Ditte had ‘m snel gevonden en we waren weer snel op de N2. Heeft ons uiteindelijk niet meer dan 15 minuten gekost. De spanning van een lege tank was er tenminste af. Inmiddels was het al bijna 18.00 uur (donker dus). We hadden nog niet gezegd dat het minder leek te worden of de hel brak los. Onweer, bliksem en de hozen, hozen. Geen hand voor ogen te zien. Ditte vraagt of de ruitenwissers niet op een hoger stand kunnen? Nee, die staan al op de hoogste stand. We reden auto-aan-auto 40 km max. Gelukkig dat er veel auto’s waren, want dat gaf houvast. Uiteindelijk waren we pas tegen 18.30 uur op het vliegveld om onze auto om te wisselen. Carin was dood en dood op, vooral ook van de spanning, want het was echt gevaarlijk rijden. Ze had bijna kramp in haar handen van het stevig vasthouden van het stuur al die uren. Goed, omruilen van zo’n auto kost toch al weer snel 45 minuten. Even overwogen om vanwege het noodweer op het vliegveld te slapen ipv in Balito 20 km verderop, ten noorden van Durban. Maar omdat het inmiddels zo waar droog was, de gok gewaagd. Gok, want we zagen in de verte weer bliksem. Dat bleek later boven de oceaan. Uiteindelijk bijna 12 uur nadat we uit Coffee Bay vertrokken aangekomen in Coco de Mer. Heerlijke kamer. We zien dat maar als beloning. Al is het maar voor 1 nacht (het enige hotel waar we 1 nacht slapen). Morgen door naar St. Lucia. Maar het beloofd vooralsnog alleen maar te blijven regenen. Wordt vervolgd.
Inmiddels overigens in KwaZulu Natal regio. Oostkaap achter ons gelaten.