do 15/8 Mt Batur trekking

Lieve allemaal, we zijn heeeeel trots op onszelf, want terwijl jullie lagen te dromen in je bed, beklommen wij Mt Batur: 4,5 km en 800m stijgen. Het was de hel op aarde, we hebben het in stilte (soms ook niet in stilte) ondergaan. Wekker ging om 2.00 uur, we stonden om 2.30 klaar voor pick up. Wat denk je : géén chauffeur. Het werd al 3.00 uur, wij weer terug naar de kamer. Boos ook eigenlijk wel, kom je daar je bed voor uit! We waren nog niet op de kamer en de telefoon ging: hij was er. Bleek dat een paar mensen door hun wekker heen geslapen waren waardoor de chauffeur te laat bij ons was. Na 1,5 uur rijden werden we ' gelost'. Uitgedost met zaklamp, flesje water en een gids gingen we van start. Eerst licht stijgen, toen stijgen en toen: stijl omhoog. Smal pad met stenen en keien. En pikkedonker uiteraard. Soms hadden we de hand van de gids nodig om de stap te maken. Omdat we zo laat waren, waren we de laatste groep die aan de klim begon. We zagen een rechte lijn omhoog van allemaal lichtjes: zaklampen van de andere 750 (!) mensen die hetzelfde wilden als wij: zonsopgang op Mt batur meemaken. We startten rond 4.30 uur en waren bij de krater rond 6.15 uur. Lucht werd al rood en laatste stukje kon de zaklamp uit. We konden Lombok zie liggen. Al met al bij lange na niet zo spectaculair als ruim 30 jaar geleden de Bromo, alleen deze keer niet op ezels, maar met de eigen benenwagen! Wat waren we blij dat we onze hockeyschoenen aan hadden, op gympen was het niet te doen geweest. Halverwege krijgen we van een paar mensen wat chocola en moesten we van de gids een halve banaan eten. Daar kregen we inderdaad energie van. Boven kregen we warme chocomel en na zonsopgang ontbijt: boterhammen met warme banaan, een heeeel hard gekookt ei (alleen schil stuk te slaan op een rots) en pinda's. Daar schijn je energie van te krijgen. Schitterende uitzichten. Oók op het restaurant waar we gisteren geontbijt hebben voor aanvang van de fietstocht. Nog bij de krater gekeken en de warmte van de vullkaan gevoeld (laatste eruptie met lava in 1963). Vervolgens in ongeveer 1,5 uur naar beneden gelopen. Wow wat stijl en eerste stuk ging langzaam, weer vanwege al die keien en stenen. Halverwege de ochtend waren we weer thuis. Voor het eerst bij het zwembad gezeten (en gezwommen) want af en toe scheen zo maar de zon. Die zien we hier nl. nagenoeg niet. Dat is wel jammer. Ditte heeft veel last van beenpijn gekregen, dus bij de apotheek een soort midalgan gehaald en paracetamol (want regelmatig flinke buikpijn, ik denk omdat haar stoelgang zeer beperkt is). Ons middagprogramma voor Monkey Forest, de markt en Kecak dans maar geschrapt. Dat doen we morgen.