Woensdag 9/8 naar Cairns en Port Douglas

Vandaag auto-inlever-dag. Zo'n twee uur rijden naar Cairns. We starten heel rustig op. Erg leuk: ten 8.00 uur komen er twee cassowaries uit het regenwoud de lodge oplopen. Doen ze kennelijk elke dag. Ze krijgen van Sue stukjes banaan, en verdwijnen weer het oerwoud in. Kennelijk gebruiken ze de harde kuif op hun kop voor het wegduwen van de takken, zo wordt ons verteld. En het gevaar schuilt 'm in de poten, waar ze je een enorme trap mee kunnen verkopen.
De beheerder maakt een heerlijk ontbijt. Verse vruchten met yoghurt en vervolgens kunnen we onze bestelling voor een ei-in-elke-vorm opgeven. We eten gezamenlijk met de Nederlanders en een Duitse moeder met dochter, ook van Ditte's leeftijd. Iedereen maakt een beetje dezelfde reis. Andere volgorde. Soms met Melbourne erbij. De een maakt meer wandelingen dan de ander.
Ditte heeft gezien dat het in Cairns aan de Esplenade goed toeven is. En omdat we zien dat het daar iets mooier weer is dan in Mission Beach (waar het in de vroeg ochtend hard regende), besluiten we naar Cairns te vertrekken. Achteraf had Carin nog wel naar Atherton Tableland gewild, waar je met een speciale trein naar toe gaat en met kabelbaan terug. Hadden we ons niet gerealiseerd. Hadden we misschien ook wat eerder weg moeten gaan. Nou ja. We lunchen lekker in Cairns (één van de kleinere grote steden in Australie, is verder weinig te doen) en gaan naar de Esplenade. Daar hebben ze echt een mooi strandzwembad aangelegd waar het heerlijk toeven is. Het Hertz kantoor blijkt om de hoek. Om 17.00 uur worden we daar opgehaald door de taxibus die ons naar Port Douglas moet brengen. Eerst een tussenstop op de Domestic Airport om vier andere passagiers af te leveren. We rijden nog langs velden waar echt honderden walibies vertoeven. Het is al donker als we aankomen in het Reef Club Resort in Port Douglas. De chauffeur rijdt even een rondje door Port Douglas zodat we weten wat waar is. Hij had tijd over. Heel aardig. Geeft ons ook nog de tip om nog een dag naar Mossman Gorge te gaan en naar Cape Tribulation in Daintree National Park. We blijken niet in een hotel te zitten, maar in een appartementencomplex. Self supporting. O, hmm. We hebben niks bij ons aan boodschappen. We hebben echt geen zin om nog 15 minuten te lopen naar de dichtstbijzijnde restaurants en nemen genoegen met de laatste sinasappels en kiwi's. Morgen zien we wel verder.