Vrijdag 28/7 Katherine Gorge

Katherine Gorge is feitelijk een kloof van 30 km in het zandsteenplateau van Arnhemland. Ideale plek om te gaan kanoën maar met de zere rug van Carin geen goed idee om in een oncomfortabele kano te gaan zitten. Er is ook nog een bootcruise waarmee je de Gorge in kunt.
We hebben best goed geslapen in dat kleine tweepersoonsbed en staan weer voor 7.00 uur op, ‘genieten’ van het ontbijt in het Visitor Centre (we eten om te eten, maar echt smakelijk is het allemaal niet). Er hangen honderden vleermuizen in de bomen. En al vroeg bij ons chalet moeder en kind wallebee. Om 9.30 uur hebben we een ‘tour’ bij Manuel van het Cultural Center van Aboriginals, ook een galery. Hij vertelt hoe hij tot 5-6 jaar (hij weet niet hoe oud hij is) in de bush geleefd heeft en pas daarna de eerste witte mensen zag. Elke ochtend zoeken naar ontbijt in het bos, soms urenlang, nu makkelijk in de ochtend toast. Hij vertelt over zijn leven en laat ons Aboriginal art maken. Hij legt uit dat bij zijn volk altijd groepjes van 4 witte strepen moet hebben in je kunstwerk. Dan weet iedereen dat je een Dalabon (zijn volk) bent. Na het schilderen (al met al toch best leuk), nog een cursus vuurtje stoken en speer werpen. Ditte gooit ver! Carin kan niet vanwege haar rug. Het Cultural Center heeft ook een opvang van aangereden wallebees. Er lopen er een paar rond. We krijgen ook een 4 maanden oude baby wallebee in onze armen. Zijn/haar moeder is aangereden en dood. Baby wordt groot gebracht bij het Cultural Center en het is de bedoeling dat hij/zij de bush weer in gaat. Het beestje was zó licht en zacht. We smolten!
Vervolgens naar het plaatsje Katherine voor een batterij en voor Wifi. Ja, Ditte zit al bijna 48 uur zonder Wifi, dat overleef je niet. Helaas zelfs bij de MacDonalds werkte de Wifi niet. En wat is het bloed, bloedheet vandaag. Zeker 35+ schatten we in. Alle energie is eruit. Terug in ons chalet drinkt Carin extra water en gaat een half uur op bed liggen.
Onderweg hadden we besloten dat we onszelf trakteren op een helikopter vlucht boven de Gorge. Om 15.45 uur melden we ons op het ‘ vliegveld’ . Samen met een Zweedse die hier 4 maanden heeft gewerkt en morgen vertrekt. Wij achterin, gelukkig maar, want voorin zaten geen deuren! Dat hadden we dan toch minder chill gevonden. Het was een fantastische ervaring van slechts 15 minuten (hij bleef 5 minuten langer in de lucht dan waar we voor hadden betaald). Machtig mooi om boven dat plateau te vliegen en de kloof te zien. Het was onze eerste helicoptervlucht ooit, wat een belevenis. Na de vlucht nog even bij het zwembad gezeten en daar weer gegeten.
Einde dag gaat het weer wat beter met de rug van Carin. Ze strekt zich regelmatig flink uit en dat helpt absoluut. Vooral veel blijven bewegen. Morgen naar ons laatste park hier in de Northern Territories: Litchfield National Park.