Bavianen, walvissen, haaien e.a.

Inmiddels al weer twee ‘ stations’ verder. Slecht of geen internet gehad, vandaar dat jullie even verstoken waren van verslaglegging. Over de Kaap, wijn, pinguins, bavianen, walvissen en witte haaien! Veel leesplezier.

Zondag 10 juli Rondje Kaap
Gedoe gedoe zondagmorgen met de auto. Kwam natuurlijk laat en er was wel een afdekscherm voor de bagage, maar het was niet gemonteerd. De man heeft er zeker 20 minuten mee zitten modderen, maar we lieten ‘m niet gaan voordat het zat zoals ik het wilde. Dus ruim een uur later dan gepland richting Kaap. Het bijna zuidelijkste puntje van het Afrikaanse continent. Het meest zuidelijke punt ligt 230 km ten oosten van Kaapstad bij Agulhas waar de Atlantische en Indische oceaan bij elkaar komen. Wij komen daar over een paar dagen in de buurt, maar het ligt net te ver van de route.
Richting Kaap dus. De prachtige Chapman’s Peak Drive over de kliffen (9 km met 144 bochten, we hebben ze niet geteld). Bij Boulders Beach de Afrikaanse pinguins bekeken. Wist je dat die 2 minuten onder water kunnen blijven en met een beetje inspanning 130m diep kunnen duiken naar voedsel? Gelopen naar de Lighthouse op de Kaap. Geweldig natuurlijk. Als kers op de taart zagen we een walvis een paar keer boven komen. Check! Verder weer dassies gespot en op weg naar beneden diverse bavianen natuurlijk, met kleintjes! Al met al was het al 14.30 uur voordat we wegreden van de Kaap met nog een paar leuke plekken voor de boeg: Kalk Bay, St. James, Muizenberg. Uiteindelijk alleen bij Muizenberg even over het strand gelopen. Het werd wat laat. Kwamen net voor zonsondergang aan bij ons nieuwe onderkomen op de helling boven Gordons Bay. Magnifiek uitzicht. Welkom geheten door Dorie en Johan die er tijdelijk de scepter zwaaien. We zijn de enige gasten. Voor de kenners: we zitten in 1659 (het jaar dat de eerste druiven geperst werden om Afrikaanse wijn te produceren; de kamernummers zijn hier jaartallen waarin voor Afrika belangrijke gebeurtenissen plaastvonden). Er was al voor ons gereserveerd voor diner in De Brasserie aan Beach Road 160 Strand, maar wij dachten dat Strand een wijk van Gordons Bay was. Not. Wat we in 15 minuten hadden kunnen rijden, werden er ruim 60. Waarvan zeker een kwartier bij een benzinestaion om erachter te komen waar we nou moesten zijn. Wel een kaart van Zuid-Afrika gescoord daar. Was Carin dan wel weer blij mee, want hadden we node gemist vandaag. Raar dat je auto zonder degelijke wegenkaart wordt geleverd toch? Gelukkig heeft de TomTom vandaag een paar keer zijn dienst bewezen. In de kamer toch nog de finale EK voetbal gezien (hoewel Ditte al na 15 minuten in een diepe slap viel). Johan had de TV al voor ons aangezet, alleen niet op de goede zender. Ook weer zelf opgelost. Het was weer een lange dag, met de eerste 100+ kilometers, ook op de rijksweg N2 en de nodige rotondes (die zijn de grootste uitdaging met links rijden).

Maandag 11 juli Franschhoek/Stellenbosch (wijnroute)
Vanmorgen met Paul (eigenaar Colourful Manor) kennis gemaakt. Hij heeft onze activiteiten voor Hermanus op 12 en 13 juli geboekt.
Dorie had voor Ditte heerlijke flensjes gebakken als ontbijt en Carin kreeg spek met eieren. Rond 11.00 uur op pad. Op advies van Paul zijn we eerst naar Franschhoek gereden. Prachtige weg over drie passen. Bij de eerste pas (Sir Lowrys Pass) botsten we bijna op een familie bavianen. We reden feitelijk rond het Hottentot Holland natuurpark. Bij Franschhoek zaten we rond 12.00 uur aan de winetasting. Het is winter, dus weinig groen, kale wijnstokken. Wordt wel hier en daar in de wijngaard gewerkt. Erg leuk plaatsje Franschhoek, dat zijn naam dankt aan de Hugenoten (Fransen) die hier neerstreken nadat ze in eigen land werden vervolgd. We hebben er heerlijk op terras genoten van een lichte lunch. Daarna wilden we nog naar de winery Morgenhof net voor Stellenbosch, maar daar was echt niks te beleven. In Stellenbosch rond gewandeld. Natuurlijk op zoek naar de universiteit waar onze lieve buurman Gerrit (inmiddels overleden zoals de meeste lezers weten) meerdere malen te gast was om college te geven. Bijzonder dat hij hier ook heeft gelopen. Natuurlijk konden we Ons Sammie Se Winkel niet overslaan. Wat is daar niet te koop? Google er maar eens op. We horen deze dagen eigenlijk voor het eerst redelijk vaak het Zuid-Afrikaans. Toch pas weer rond 17.00 uur ‘ thuis’ . Van de zonsondergang genoten met een zak chips en een kletspraatje met Johan, die – in tegenstelling tot Carin- niet de hele voetbalfinale had afgekeken. Gegeten bij Zest in Gordons Bay, uitgekozen door Ditte. Stond nr. 1 bij Tripadvisor in GB. Stonden met een half uur weer buiten, maar was wel lekker. Waren de enige gasten. Bij tijds naar bed: morgen ‘ vroeg’ op.
Overigens vandaag uitnodiging gehad voor een eerste gesprek bij ‘de notarissen’ in Purmerend deze week. Uh, dat wordt lastig. Nu gezet op de eerste maandag als ik terug ben. Joepie!

Dinsdag 12 juli Hermanus
De iPhone ging om 7.30 uur af: opstaan. We hoorden de wind tegen onze lodge beuken. Hmmm, vandaag om 12.00 uur gaan we walvissen spotten. Zal dat wel door kunnen gaan? Volgens Dorie kan het aan de andere kant van de berg ander weer zijn (not!). Tegen 9.00 uur weggereden naar de walviskust. Brr koud. Eerst langs Betty’s Bay (prachtige kustweg overigens weer!) waar we wederom tussen de Afrikaanse pinquins stonden. Leuker dan bij Boulder’s Beach een paar dagen geleden. We waren er helemaal alleen. Koddig gezicht die beesten. Ook veel jonkies. Die hebben nog niet het juiste verendek en kunnen het water dus niet in. Moeten door pa/ma gevoed worden. Aangekomen in Hermanus blijkt de walvistocht door te gaan! Aangezien het behoorlijk koud was, hebben we ons op de achterbank van de auto voorzien van ‘ extra lagen’ . Zoals een legging/thermo onder de spijkerbroek en zes lagen aan het lijf, incl. ons windjack. En ja hoor, we hebben ze gezien. Een stuk of 4-5 Southern Right Wales gezien. Wat jammer is, is dat je ze niet in z’n geheel ziet. Je ziet een stuk staart, de bovenkant van een rug, soms de kop, maar je krijgt geen goed beeld van het hele dier. De walvis bij de Kaap zagen we wel in zijn volle glorie. Waarschijnlijk omdat we hoog op de Kaap stonden en de zon vol scheen. Nu was het water vrij donker. Maar indrukwekkend blijven ze. De Southern Right Whale is te herkennen aan zijn ‘ wratten’ die elk dier zijn eigen identiteit geven. Een groot exemplaar weegt zoveel als tien flinke olifanten. Ze eten maar 4,5 maand per jaar en de rest van het jaar ‘ teren ze in’ op de 30 cm vetlaag die ze hebben opgebouwd in die 4,5 maand. Het kalf wordt gevoed met melk dat zo dik is als tandpasta, dat de moeder in de bek van de baby ‘ spuit’. Als ze uitademen spuiten ze geen water maar lucht uit, dat condenseert in de koude lucht. Bij warmer weer zie je het spuiten dus nagenoeg niet. We hebben het een paar keer gezien. Bijna 200 foto’s had Ditte.
Na de tocht van ruim twee uur kwamen we moe en voldaan weer bij de auto. We hebben even door Hermanus gelopen. Een leuk plaatsje, maar als het koud is, toch minder aantrekkelijk. Op zoek naar Bientang Café, dat alom wordt aangeprezen en in een grot is gevestigd. Helaas gesloten wegens renovatie. Geluncht bij Fishermen’s Cottage, ook lekker. Daarna boodschappen gedaan bij de Pick N Pay (supermarktketen in Zuid-Afrika), want ons volgende onderkomen is self catering. Nou dat viel achteraf wel mee. Er stond al melk in de koelkast en er bleek brood, boter, jam. Enfin. We hebben hier een bungalow in de middle of niks. Moesten een kleine 10 km over een onverharde weg om er te komen. Het complex Mosaic Farm ligt aan de lagune van Hermanus bij het plaatsje Stanford. Omdat het koud is, hebben we de houtkachel aangemaakt met ‘ kaggelhout’ zoals dat hier heet. Toch mooi dat we ‘m aankregen! Bij kaarslicht simpele pizza gegeten, geen zin in koken. Het was weer een volle dag. Geen wifi in onze lodge, wel in het Spookhuis (hoofdgebouw). Gaan we morgen proberen, dan kunnen we weer een aantal verslagen uploaden. Dat is te zeggen: als we het ochtendprogramma overleven. Om 21.00 uur gaat het licht uit. De wekker staat op 5.30 uur!