Hope bereikt!

Zó, dat was wel even een spannende dag. Camper opgehaald en we zitten inmiddels 150 km van Vancouver in Hope en de eerste 80 foto’s zijn gemaakt. Maar eerst vanmorgen. De dag begon vroeg. Om 4.00 uur waren we klaar wakker. Hoezo jetlag? Om half 7 er dan maar uit, ontbijten bij iHOP en om 8.10 uur met de hotelshuttle naar Bridgeport Station voor de Skytrain naar Vancouver. Vanuit Yaletown met de False Creek Ferry naar Granville Island. Onze eerste kennismaking met Vancouver. Hoge gebouwen, veel glas, de woningen van residents. Veel mooie boten in de haven, veel kleine ferries, kanoboten op False Creek en een paar toffe woonboten. Granville Island staat bekend om de public market. Prachtig om al dat fruit, die groenten, vis, vlees, kruiden etc. zo mooi te zien opgestapeld en uitgestald. Opvallend: allemaal Chinezen. In de skytrain, maar ook op de markt. Maar op Granville Island was toch minder te doen dan we dachten, het is ook niet zo groot. Dus al eerder terug. Dat was een goed idee van Ditte. We waren dus een uur te vroeg bij Cruise Canada gearriveerd om de camper op te halen. Geen probleem. Met 20 min. waren we aan de beurt, na de intake nog half uurtje wachten en toen gingen we naar ons bakbeest. Een meisje legde een en ander uit. Niks instructiefilm. Sommige dingen lieten we ons 2 of 3x vertellen. Zijn veel dingen waar je aan moet denken! Jammer dat de tank bijna leeg was. Helaas klopten de aanwijzingen voor de supermarkt met bijbehorend tankstation niet. We vertrouwden het niet, kwamen in een file en zagen dat we de highway op zouden gaan rijden. Met een bijna lege tank. Omgedraaid, een tankstation gevonden, goed geholpen door de jongeman aldaar die ons de weg wees richting de Highway 1. Was allemaal spannend, maar ook stoer. Niet veel harder gereden dan 60-70 miles per uur (zo 100 km). Dat is een prima snelheid voor ons. Erg druk op de Highway, dat viel tegen. Pff. Lijkt ook net of de camper licht op de weg ligt, je voelt alles aan je stuur. Dacht dat het toch wel zware voertuigen zijn. Elk hobbeltje of zuchtje wind voel je aan je stuur. Was inspannend rijden zo’n eerste dag. Helaas misten we alle supermarkten. Wel een korte stop bij Bridal Falls, 15 min. wandeling naar waterval. Tja, ga ik weer op het eerste de beste parkeerplekje staan, terwijl ik natuurlijk bij RV + bus had moeten parkeren. Voor straf moest ik achter uit steken op een heel smal weggetje. Ook overleefd. En overleefd dat we het licht maar niet uit kregen. Ditte had de ingeving dat we misschien de deuren eerst op slot moesten doen. En ja hoor, dat was de truc.
Weg vervolgd naar Hope, campground gevonden. Gelukkig had ik deze route uitgeprint, omdat we nog geen TomTom hebben. Die hebben we nog steeds niet. Sterker: we hebben niks, want geen inkopen. Hier op de campground alleen wat chips en frisdrank. En gelukkig Alexandra (ja ja ze heeft me maandagavond nog hartelijk uitgelachen!) had ik dat beetje spaghetti met saus bij me, want anders hadden we nada niks te eten gehad. En het bloemetjes tafelkleed van de Zeeman kon ook mooi dienst doen. Ik had geen puf meer om onze campground te verlaten voor een supermarkt. Zeker niet nadat ik zo mooi in één keer goed achteruit gestoken was op onze plek. De campground is nogal minimalistisch, beetje oude troep. Maar we staan aangesloten op stroom. Koffers zijn uitgepakt, bedden opgemaakt. Er kunnen veel raampjes open met horren ervoor. Dat maakt het binnen lekker koel. Temperatuur was vandaag zo’n 22 graden denken we. Ben benieuwd hoe onze eerste campernacht gaat zijn. O ja, er zijn waarschuwingsborden: beren in de buurt!